Er zijn drie analogieën hoe een diamantweg-boeddhist zich tegenover anderen zou kunnen opstellen. Die van de koning, die eerst zichzelf sterk maakt en daardoor in staat is om vele wezens te helpen; die van de veerman, die tegelijk met de passagiers aan de andere oever aankomt; en die van de herder, die eerst voor alle anderen zorgt voordat hij aan zichzelf denkt. Hoewel het bereik van de koning het grootst is, zal de herder zich het snelst ontwikkelen, omdat hij zich alleen concentreert op anderen en zichzelf vergeet.
